Bela Vučica
Veselin
Čajkanović kaže da se za „Srbina“ kaže da je vuk, i to je u radu utoliko što je
vuk mitski srodnik i predak Srba, uopšte mitski predstavnik srpskog naroda. I u
predslovenskom periodu narod Balkana, preci današnjih Srba slavili su vuka kao
neustrašivu životinju, i verovali u njihovu totemsku moć. Drevni šamani Bakana
obožavali su boginju za koju su Grci govorili da je Skilakagetis – velika vučica.
To je bio jedan od glavnih epiteta velike boginje Hekate – Artemide, odnosno
Potnije Teron za koju mnogi današnji autori tvrde da je Serbona. Epitet
Skilakagetis, opisuje lik Potnije Theron kao boginje sa krilima koja drži za
prednje šape dva vuka. Ovaj prikaz se posebno vezuje za Sirijsku boginju
Anahitu (otuda i Anakata), po mnogi direktnu stodnicu naše Potnije Theron. Na
osnovu priče o Anahiti, mnogi antropolozi veruju da je njen kult došao iz male
azije na balkan, no zapisi drevne prošlosti govore kroz legendu nešto drugo. Naime
po legendi boginja Leto obitavala u Hiperborei (zemlja u Podunavlju) i sa
Zevsom imala dvoje dece – Apolona i Artemidu. Da bi spasla svoju decu
pretvorila ih je u dva crna vuka i na ramenima pobegla u malu aziju (Prigiju)
gde su je negovale čarobnice. Ovaj prikaz govori o ovoj boginju majci, kao o
kultu koju u stvari dolazi iz podunavlja na bliski istok – što je i logično s
obzirom da su podunavske kulture i kultovi plodnosti bar 5.000 godina stariji
od onih Sirijskih.
Mnogi smatraju Leto u stvari mitskom prapredstavom boginje
majke Kibele – Bele Majke Vučice. Ponekad ovu boginju uspoređuju sa Hekatom
odnosno Artemidom, tako je identičan prikaz i Kibele i Artemide u liku Potnije
Theron – Gospodarice Zveri. Bilo kako bilo, vuk je i u ovim kultnim misterijama
drevnog naroda bronzanog doba predstavljao važnog lika u vrhu totema.
Vuk
ima lunarnu i htonsku ulogu u kosmologiji. Predstavljao je božanstva šume,
odnosno bogove zveri poput Pana, Kernunosa i Lešija. Lešij je slovenski bog
koga u ukrajini još nazivaju Vučiji bog. Ne znamo na koji način je ovaj kult
doveden u doder, li takođe Tračansko božanstvo Sabazijus se nekada zamišljao u
obliku belog vuka, što je kasnije po prijemu hrišćanstva prešao kao epitet
svetom đorđu, odnosno „belom heroju“. Mnogi antropolozi navode da je ovaj vuk
koji predstavlja vrhovnog boga u stvari „Hromi Vuk“.
Nesvakidašnji
dodir lunarnog bića i muškog božanstva plodnosti i šume nas je ovela u
nedoumicu i navela na dalja istraživanja. Naime ovaj mit je donekle pogrešan je
r muška božansva su se obično vezivala za solarni kult, celestialni, i tako je
njihov oblik bila zmija, odnosno zmaj, a oblik htonske totem životinje poput
vuka u stvari bio lik boginje, majke zemlje, gospodarice meseca. Ovu tvrdnju
smo u stvari i potvrdili prethodnom
vezom velike boginje sa vukom.
Mnogi
šamani balkana smatraju da prilikom prizivanja Šumske Majke, Samodive ili ti
kako je vlasi zovu Mume Paduri, ona se ukazuje u liku Bele Vučice. Moguće jer
je beli vuk velika retkost, da ovakav prikaz u stvari pretstavlja jedinstvenost
i jačinu. Kada se rodi štene vuka potpuo belo, obično zna biti odbačeno iz
straha, i onaj koji preživi u stvari biva najjači. Bela vučica koja dalje ima
moć da daje porod i postaje deo nekog čopora zaista ima moć velike Boginje.
Vezivali
je za arheološka i antropološka istraživanja, mnogi praktičari obnovljenog
kulta drevne religije ovu neverovatnu boginju i doživljavaju, kroz vizije,
meditacije i inkantacije, kao Veliku Belu Vučicu – jedinstvenu gospodaricu
htonskog sveta, lunarnu majku, gospodaricu zveri – Potnija Theron.
Da
bi smo ušli u direktan dodir sa duhovima zemlje, bogovima naših pradavnih
predaka i povezali se sa čistom energijom ove naše pramajke, prizovite je,
obratite joj se u molitvama i zamišljajte kao belu vučicu – i čista moć divlje
prirode će vas blagosloviti!
Iz Nastavka:
1.
Preobražaji
2.
Vuk u Srpskoj mitologiji
3.
Vuk u Srpskoj Magiji
4.
Prizivi i molitve Beloj vučici
Odlomak iz knjige „Buđenje Boginje“
Marco Nektan
